Ya çok safsýn, ya körsün gözün bir þey görmüyor,
Çalý dikenlerini gül diye kokluyorsun,
Sevdiðim kara gözler eski tadý vermiyor,
Gayya kuyularýnda güller sayýklýyorsun.
Ben seni altýn sandým, ne yazýk ki pulmuþsun,
Çýnar diye imrendim, zakkumlarda dalmýþsýn,
Duruþuna hayrandým, sen nefsine kulmuþsun,
Bilmediðin yollarda hâlâ emekliyorsun.
Sen farkýnda deðilsin, peþinde ulur kurtlar,
Bir kaþýk suda boðar acýmaz ki namertler,
Yarenin, dostun kalmaz arkadaþ olur dertler,
Seni sevenlerinden derdini saklýyorsun.
Aðlamýþsýn peþinden seni terk edenlerin,
Zevkine meze yapýp nara gark edenlerin,
Sevda þerbetlerine zehir zerk edenlerin,
Sefasýný beklerken derde dert ekliyorsun.
Güneþ gibi bir kere þu bahtýma doðmadýn,
Çatlayan dudaðýma yaðmur olup yaðmadýn,
Gözlerin saraylarda gönüllere sýðmadýn,
Sen kurtlar sofrasýnda sonunu bekliyorsun.
Boþ yere üzüyorsun seni seven canlarý,
Sevgisiz neye yarar sultanlarýn hanlarý?
Yakacak seni bir gün Ümit’in figanlarý,
Sen bütün suçlarýný kadere yüklüyorsun.
Ümit Zeki SOYUDURU
Çorum - 23.07.2010
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç ÝNAL hanýmefendiye
sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum.