Özgürlüðe ilk adýmdý; Perdeler açýldý, zincirler kýrýldý, Yeni bir hayata yol göründü. O muhteþem büyüsüyle bilseniz Özgürlük, kulaða nasýl da hoþ geldi!
Önce gözlerim, Sonra ellerim özgürleþti. Tüm zamanlarýn özgürlüðü Önümde saygýyla eðildi; Her yer dümdüz, Yalnýzlýklar tarihe gömüldü; Bahtýmýn adý mutluluk, Yolculuðumun adý renk oldu, Gel gör ki bu da çok kýsa sürdü...
Kaðýt kokuluymuþ meðer bu dünya! Benden önce cennetin kapýsýný o çaldý; Üzerinde mavi bir ýslaklýk, Özgürlüðümü elimden aldý...
Yeniden zincirlendim ben, Yeniden perdelendi gözelerim Ve elimde yalnýz Özgürlüðün bir kaç harfi kaldý!..
Yalanmýþ meðer her þey; Sen de yalanmýþsýn be özgürlük Gerçek olan yalnýz benmiþim, Bir de prangalar!..
29.07.2010/ANKARA Rukiye Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.