KÖYÜMÜ ÖZLEDİM
Her evin ayraný katýðý nimeti bitmez kurbaným
Ben köyümüm topraðýný taþýný topraðýný özledim
Að gurbet elin havasý bir baþak acý olur yüreðinde
Daðlardan çüker tuman günlüm uman köyümü özledim
Bugün bayramý olmuþ haberim yok bilmem bayramý
Ben o köyümün toprað taþýný kerpiç duvarýný özledim
Her sabah annem kaldýrýr yola düþeriz harman yoluna
Oraklar buðdaydan guneþten ben köyümü özledim
Hangi anneye sorarsan ben köyüme kurban olayým der
Hani benimle yola çýkan canlarým can þimdim yetimim
Muhabbet kapsý açýldý bize bizim insanlara özümüz var
Elimi dile baðladýn beni bir yalnýz etin köyümü özledim
Var git baþak diyara gönül ben neylerim sensiz baharý
Yara var kurbaným bende bir yara el deymemiþ yara var
Divanesin ey gönül bilirsin ki dünya yalanýyla dolu
Yalancýnya verme ikrar ver haydara elim yetmez köyümü özledim
Þayet gurbet elden ölürsem verme beni diyarlara göme gönül
Fatma anna yarlarým olmuþ kerbela yarsý olmuþ gurbet elden
Beni beþ tepeye bir seyitle topraða gömersin koyma beni elde
Gecen ömrüm nafile bari topraðýmdan kalayým köyümü özledim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.