Gel
Hasret dedim, özlemek dedim, bekledim ve bekledim..
O kadar çok þiir yazýlmýþtý ki sana
Hasretten eskitilen prangalar
Sonsuza kadar bitmeyen bekleyiþler
Söylenmiþ þarkýlar, yazýlmýþ aðýtlar ve türküler..
Bense üþüyordum sadece
Düþen yaðmurun her damlasýyla canlanýyor
Güneþin her doðmasýyla yeniden ölüyordum
Gökkuþaðýnýn rengindeki hayallerim
Siyah beyaz ekranda gösterilen filmlere dönüyordu
Yeþil bir yapraktý hayat sanki
Dalýmdan düþüyordum, kuruyordum..
Eriyen her kar tanesinin sekline bürünüyordu aþk
Bütün sýcaklarý yuvarlýyorduk uçurumdan
Erimesin, bitmesin, bizden gitmesin diye
Bazen daðlarý deliyorduk, bazen çýðlýk çýðlýða susuyorduk
Kaç kiþiydik? Kimler vardý?
Maskeli bir baloda bütün kuklalar etrafýmý sardý
GÖzlerim kararttým aþka
Kayboldum karanlýðýnda
Beyazda baþlayýp siyahta bitermiþ ya aþk hani
Simsiyah oldum, gözlerim mi kapalý, kör müyüm?
Bu gözler, kan çanaðýna bürünmüþ gözler mi gördüðüm?
Gel, ne olur bana gel, ben bitmeden
Ben gitmeden
Ben susmadan
Ve isyanlarda olmadan
Yapayalnýz kalmadan
Ýstanbul ol gel..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.