ZEMHERİ!

Antalya ,nýn sýcak nem basan bir gecesi,
sessiz dalgalarý durgun bir denizin seyri,
çýnlayan kulaklarda yengeçlerin ayak sesleri,
yürekte ise yalnýzlýk ap ayrý bir zemheri..


soluk bir ay ýþýðý belli belirsiz sisler arasýnda,
hafif esen rüzgarýn hisleri yaþlý yanaklarýmda,
kumlarýn üstünde sarhoþ yüreðim aðlamakta,
nemin teni yaktýðý gecede yalnýzlýk zemheri kanýmda..


yazdýðýn son mektup nemli titrek avuçlarýmda,
dünün mazisi ayrý bir yara karýþýk yaþlarýmda,
kýsýlmýþ sesim gecenin sessiz puslu bakýþlarýnda,
içimde tutsak çýðlýklarým yalnýzlýðýn zemheri çarpýþýnda...


temmuzun 29 u içim ilk defa azraille sohbete oturdu,
gel dedi yalnýz kalma burda çekerim senle uzun yolu,
hani sende son dedinya son satýrlarda beni unuttuðunu,
þimdi þeytan diyorki al azrail de götür beni öldürmeden zemheri...



uðraþ aþkar
Sosyal Medyada Paylaşın: