Bir Dağ Umudunu Kaybetmiş

Bir dað umudunu kaybetmiþ tepeden,
Arý baharýný yitirmiþ, kuþ yuvasýný,
Ateþ yanmayý unutmuþ, odun kül olmayý.
Bir dað umudunu kaybetmiþ tepeden,
Nasýl kahýr doluysa kaybetmenin acýsý,
Yüreklerine yüklenmiþler, öyle dað olan kahrý.

Oysa umut sende bahar gönlünde,
Iþýk elinde, mum ve alev emrindeydi.
Bir dað umudunu kaybetmiþ tepeden,
Ellerindekini býrakýverince geriye,
Onca aðýrlýðý nasýl taþýr bir tepe.
Bu dað umudunu kaybederse…
Ümit sendin bahar sendin arýya,
Ateþe odun sendin, bahara çiçek sende.
Kuþa yuva, yýlana mekan.
Nasýl býrakýrsýn elindekini geriye.

Bir dað umudunu kaybederse…
Bir dað fark etmezse muþtusunu,
Arý ateþ bahar da kaybedermiþ…
Kuþlar yuvasýný nasýl yaparmýþ.

Her insanýn içinde bir dað yeþermiþ.
Bu dað tepelere umut olmuþ.
Çünkü güneþi ilk kucaklayan ve savan,
Tepeden önce bu dað denen çokçukmuþ…
























Sosyal Medyada Paylaşın: