zifirisine düþtü gece yastýðým ýslak gözlerimle hep aðladým yalnýzlýðýma hep bensizliðim dolandý kördüðüm
konuþsam susacaklardý bensizliðim adýna konuþanlar cesaretimi aldýlar çaldýlar çocukluðumu yoruldum yüküm aðýr býrakamýyorum sýðýnamýyorum isterdim hep nazende ellerimde niyaz terazisi var kulbu yok hayatýmýn bir oh çeksem bitecek sanki sustum bensizliðimle
çizdiler kendilerince hatalarýný ben hiç olmadým aslýnda yönlendirdiler çocukluðumu ben susardým sustum yine
oyuýnda oynayamazdým oyuncaklarým vardý aslýnda sakladýlar kaldýrdýlar kirlenmesin diye
oysa kirletmiþlerdi çocuk olmayan çocukluðumu ben hiç olmadým alýþtým kendi kimliðime ilk defa konuþtum kendimle kalemime düþen hecelerimle yazarsam geçmiþi diye aldýlar bildiklerimi karaladýlar yazdýklarýmý sustum
bensizliðimle kaldým yine kara kaplý defterim kimliksizim ve ben bensizim
kendim beni terk etti...hükümsüzdür..
n.altýn 28/07/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
N.ALTIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.