Pusuya Düşerdi Zaman

yanýldýðýmýz akþamlarýn bir baþýnalýðý
aydýnlýða uzak saatlerde çökerdi üstümüze
keskin konuþurduk soytarýlýðý uzun uzadýya
aramýz açýlýrdý doðmamýþlýðýmýzla at baþý
hayat sularýnda bir resmi olurdu yaþanmýþlýðýn
yaramazlýðý tutardý sakinliðin
pür telaþ havalanýr kanatlarýmýz
bir þey kalmazdý geriye

sýkýlýrdý hayattan
uçurtmanýn gökte salýnýþý duruþlu gömleðimiz
kapaklarý çið yemiþ gözlerimizin bekleyiþ aðaçlarý
aðlarýný örerdi þarký söyleyiþimize
yol kýyýlarý da susar
pusuya düþerdi zaman

akýntýsýzlýk uzun uzadýya
yüreðimizde kan kýrýlýrdý
kan kýrýlýrdý
pusuya düþerdi zaman

hiçbir þehirden hayýr gelmez
öðle güneþinin kapanýna kýsýlýrdý kemanýmýz
sustalý gibi açýlýrdý önümüzde
yarým yamalaklýðýmýzýn karþý sahil ýþýklarý

alfabesi varoþ evleridir seviþmek isteðimizin
bitmek bilmez ayný adýmlara nasip olmak
mahalle aralarýnda hangi kahvehaneye sorsan
birbiriyle bitiþik karýþýk eðilip bükülmezliðimizin acýlarý
demlenirdi sonsuz birikimli bir acýyla...

kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: