Adam ellili yaşlarındaydı,

Oct,18/04



Adam ellili yaþlarýndaydý,
Hali vakti yerinde...

Gülümseme yoktu yüzünde!

Acý da deðildi.

Belki boþluktu,
Yüzündeki karanlýk ifade!

Kendiliðinden açýlan sohbette,
Ýçmediðini söyledi, kandilde.

Ýçki yasaðý dedim, korumak için bedenleri
Konmuþtur, mutlaka,
Öðrenince dedim, sen, bedenini korumayý
Yasaklara ne gerek kalýr?

Öðretmek içindi, dedim, tüm bu kurallar,
Korumak içindi,
Öðrenene kadar! ...

Sevgiyle düþünülmüþtü, her biri...

Sev diye bedenini...
Sev diye kiþileri...

Paylaþ diye varýný...

Kolla diye, senle beraber
Baþkalarýný...

Anla diye
Baþka baþka insanlarý...

Toksa karnýn, açlýðý anlaman içindi
Oruç...
Maddenin hiçliðini bilmen için...

Eþitliði...

Eþitti oruçta, fakirle zengin!

Anlamadý,
Bakakaldý, ne diyor bu kadýn diye.

Sevgi dedim, bak herþey baþlýyor
Sevgiyle...

Allah dedim, sevmeyi öðrenmenden baþka,
Ýster mi sanýrsýn senden
Hiç bir bedel?

Sevgiyle yap, dediklerini, içinden geldiðince,
Kurallara ne gerek var?

Þaþýrdý! ...

Allah korkusu olmadan, dedi,
Kim kime iyilik yapar?

Anladým,
Nedendi bu ellili yaþlardaki adamýn
Yüzündeki karanlýk ifade!

Ödevini yapmýþtý o sadece...

Dersini ise hiç anlamamýþtý
Niyeyse...



Gülgün Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: