Bir Bektaþi Derviþi sabah hamama gitmiþ;
Sanki mekan tamamen böceklere aitmiþ.
Etrafta öbek öbek hamam böceði varmýþ,
Ýrisi ufaðýyla tüm ortalýðý sarmýþ.
“Hey,Benim Rabbim demiþ.” Bektaþi kýzaraktan;
“ Neye yarar haþarat ?“ der düþünür meraktan!
Rabbim; bunlar gereksiz, böcek ne iþe yarar?
Hamamcýya çok yazýk, boþa bir sürü zarar…
Bir zaman geçmiþ sonra Bektaþi hastalanmýþ,
Aðzý kurumuþ kalmýþ çaresizce yalanmýþ…
Bir hekim demiþ ki; “Bak dindiririm acýný,,
Umarým iðrenmezsin söylersem ilacýný !
Kýrk hamam böceðini, maydanozla karýþtýr;
Kaynatýp tam üç sabah aç karnýna atýþtýr.”
Adam dudak bükerek hekime “tamam” demiþ.
Tam üç gün o ilacý kim bilir nasýl yemiþ?
Sýhhatine kavuþmuþ bizim Bektaþi Baba,
Hali tavrý deðiþmiþ bilmem neden acaba!
Denizde seyahate çýkmýþ baba erenler,
Çok þaþýrmýþ haline onu sakin görenler.
Fýrtýna çýkmýþ bir gün, korkmuþ tüm mürettebat;
Ýnsanlar dua etmiþ: “Kurtar Ey Rabbim imdat!”
Herkes bir þey adamýþ; fýrtýna dinsin diye,
Saða sola koþmuþlar, millet dönmüþ deliye…
Baba sinmiþ köþeye, kalakalmýþ öylece,
Tek söz etmeden öyle, oturmuþ bütün gece.
Fýrtýna bitmiþ sabah gelmiþ biri yanýna,
Sormuþ baba derdin ne, kastýn ne ki canýna?
“Neydi dünkü fýrtýna ,öyle deðil mi Baba ?
Herkes telaþlanmýþtý ,sende yoktu hiç çaba !
Bir þeyler adasaydýn yalvarsaydýn Rabbine,
Herkes aman diledi , sende çaba yok yine!”
Sonra adam demiþ ki:” Nerden geldi bu afet,
Rabbim Rahman Rahimdir, bu nasýl bir merhamet.”
Derviþ Baba “sus “demiþ. “Bak sen kendi iþine;
Var bildiði muhakkak, düþme hikmet peþine…”
“Ben Allah’ýn iþine karýþmam asla: Aman!
Hamam böceklerini; yedim lüzumsuzluktan.
Her iþin mutlak doðru, tamdýr sana imaným;
Arif hikmet aramaz ,sensin benim dermaným …
Murat CANBOLAT