Ekinler kalmýþ tarlada, Düþük fiyat borsada, Girsen bile mezata, Köylüsün sen, malýnýn deðeri yok.
Bankalar, yüksek faiz ister, Tefecisi ondan beter, Diyemezsin artýk yeter, Köylüsün sen, derdini bilenin yok.
Satsan bile bir kilo sütünü, Alamazsýn bir paket tütünü, Çeksen bile memleketin yükünü, Köylüsün sen, kýymetini bilenin yok.
Cambaza versen bile davarý, Seninkinin tutmaz kilo ayarý, Ucuza kapatýverir pazarý, Köylüsün sen, hakkýný arayanýn yok.
Traktörler durur hangarda, Fareler cirit atar ambarda, Tarla sürmen lâzým bu aylarda, Köylüsün sen, tarlaný sürecek mazotun yok.
Okul kapandý köyünde, Beyler kendi keyfinde, Halk cahile döndüðünde, Köylüsün sen, okumayý öðretenin yok.
Köylü, milletin efendisi, Emekçinin ta kendisi, Köle gibi, bey hangisi? Köylüsün sen, emeðinin karþýlýðýný aldýðýn yok.
At kafandan kasketini, Çýk meydana, giy kispetini, Gelecek elbet oy günü, Köylüsün sen, gücünü bildiðin yok.
Erman der; niyetim yok kimseye þirin gözükmeye. Sözlerim belki biraz benzer, zehir, zemheriye. Buraya geldim yanlýþý ayýrt edip, doðruyu söylemeye; Köylüsün sen, sana doðru yolu gösterenin yok.
29.07.2003 Erman Ulusoy Kýrklareli Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.