ilkbahar yüzünde oyalanýyor mu hala gözlerimi gözlerinde emanet bahçevan býrakýrken tarumar bir gülistaný beraber suluyorduk tabiat hep yeþil kalacaktý güya öyle biliyorduk...
hiç unutmadým seni ’imkân/sýzým’ kendimi yitirdiðim tüm mekanlarda baþýmý kaldýrýrýken dizlerimden karþý kýyýlarda seni buldum deli gibi boþ tasvirler çiziyorum sana yangýn duran isyanýma bakýyor herkes bildiðin bir pandomim’in resminde soluyorum gýdým gýdým nefes nefes
bu ahraz salaþlýðýmýn daðýnýklýðýnda içinden akan þiirleri dolduruyorum ruhuma intizar etmiyorum hiç hakkýmda deðildi zaten seni çok sevdiðimin itiraflarýnda bükülüyor dilim hayalini sürdükçe gözlerime bir o kadar körleþiyorum
bir defa baktým aynaya senden sonra saçýmda beyazlar katlanarak çoðalýyormuþ sana sonsuzluðuma yürüyorum ’imkân/sýzým’ anla beni
sana söz veriyorum sana hiç siyah saklamayacaðým artýk kaderimden baþka.. tüm karalarýmý üstüme giyinip seni bekliyorum
ne kadar namludan çýkacak kurþun gibi duruyorsam da bu aþk’ýn aþikar faili oluþumdandýr aldýrma sen bana yine de ben sana verdiðim acýlara bedel ödüyorum aslýnda zamaný zulamda sakladýðým bir tescil sandým belkide sana vaktinden geç kaldýðýmdandýr yeni yeni anlýyorum
’imkân/sýzým’ mýsralarýna sahur kalktýðýmdan beri tuhaf bir oruca bedel duruyorum mideme hiç birþey inmedi senden sonra þiirlerinden doyuyorum
Faruk Civelek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.