Halnâme

Gecenin, en sessiz saatlerindeyim.
Özlemin vurdu ya tokatý gönlüme,
Bir yandan anar, diðer yandan,
Yaþarým seni; dalgýn dalgýn bakarým,
Sanki, yanýmdaymýþsýn gibi.
Bana canýmýn içi, diyecekmiþsin,
Bende sana, efendim BaLýM,
Der gibi olurum.
Hasretin çaðlar ya, iþte o haldeyim.
Boynuna sarýlýp sonra kendimi,
Senin kollarýna býrakýp,
Sana sýðýnmak, uyumak isterim,
Bebeksi bir duygu ile sende olmak,
Senin olmak isterim.
’’Bebeðim der miydin’’?
Ama yoksun bitanem yok, nasýl diyeceksin.

Öyle sensiz bir gecede gelirsin bana,
Dönerim, bilir misin, bakarým ben,
Kendimce, aklýmca, görürüm seni,
Yaþarým seni, sen varmýþsýn gibi,
Yüzümde bir tebessüm acar.
Sonra yine sensiz, olduðumu anlar,
Ve solarým,sönerim,bilir misin,
Yanlýzlýðýmýza sýðýnýrým,ona sarýlýrým,
Dalar giderim kayýp olurum kendimde,
Ýsyan ederim sonunda yokluðuna,
Hasretine, sensizliðime, bensizliðine,
Seni bensiz, beni sensiz, yaþatan,
Gecelere, ve ardýndan gelen, sabahlara,
Yaþantým böyle devam ediyor, ediyorsa!
Ya da kendini kandýrýyor,oyalýyor ömür.

Aþkta hasret var ya; içimde çoksun,
Yanýmda yok, oradayým iþte.
Sen nerden bilirsin diyemem,
Ýkimizde yaþayan yanlýzca, bir kalp var,
Yarýsý sende, yarýsý bende.
Ne zaman nasýl tek kalbimiz olacak,
Belkide hiç olmayacak,bilemiyorum,
Öyle yaþayacaðýz kalan ömrü,
Öylede tükenecek gibi,
Bitmeyen bir özlem,
Tükenmeyen,aþkýmýz,
Seni bensiz,beni sensiz, yaþayan
Sevdamýz olacak, anýlarýmýzda…

Özkan Tan

24.7.2010


Sosyal Medyada Paylaşın: