Ýnsan yaþar, bin bir nimet içinde.
Bir þey eksik olsa, o içinde hasret…
Bütün bunlar üzülmeye deðmez de,
Bazen gýpta eder, bazen da haset.
Ýçinde çaðýldar, coþkun pýnarlar.
Aþk bir kor ateþtir; kalplerde yanar
Sevgiyi tatmayan, bundan ne anlar!
Cananý bulmayan, canlarda hasret.
Kimileri, saray gibi köþkte oturur.
Para, mal, ihtiþam onda bulunur.
El attýðý her þeyden, yolunu bulur.
Körelen vicdanýnýn sesine hasret.
Þöhret biline ki, çok zehirli baldýr.
Alkýþlarla parlayan bir ihtiþamdýr.
Sönünce kaplayan, isli dumandýr.
Þöhretler, bilinmezlik sýrrýna hasret.
Ýyi gün dostuysa, tüm sevdiklerin.
Düþünce terk eder, deðerli bildiklerin.
Hakiki dost olmamýþsa, rehberin.
Yaþanýr bin bir çile, sevgiye hasret.
Gözlerde buðu, kalplerde þefkat,
Ýnsanlýk ölmesin, edelim dikkat…
Faniye bel baðlayan, ediyor feryat.
Yürekler paslanmýþ, imana hasret.
Mehmet Demirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.