Sen yoksun
Ondokuz yýl acý, tatlý ama sensiz geçti
Sen yoksun
Sensiz hayat senli olaný içti
Kýrk bir yýllýk ömrün
Yaz yaðmurlarý gibi
Sýcacýk, çok anlamlý geçti
Ama yeterli yaðamadýðý için
Seni anlatamadan bitti
‘’Gezdiðim dikenli aþk yollarýndan
Elimden bir kýrýk saz geldi geçti
Kara talihimden yine bu yýl da
Baharý görmeden yaz geldi geçti…’’
En sevdiðin þarkýydý
Kýsacýktý; seni anlattý ve bitti
Ömründe iþte böyle geçti
Ne baharý gördün ne yazý
Ne sazýn kaldý ne telin
Þarkýný bir daha söyleyemeden
Yaz sonu
Hepsi bu dünyayý seninle terk etti
/Çocukluðumun en güzel tatil anýlarýnýn saklandýðý
Senden sonra ise gitmeye ruhumun cesaretsiz kaldýðý
Demirciköy sahili az ötede beni bekliyor,
Tut çocukluðunun elinden, hadi gelin diyor../
Orada güzel adýný hala martýlar haykýrýyor
Biliyorum ama
Gidip de duymaya içim varmýyor
Rüzgar bana senden selam getirecek
Hissediyorum ama
Varýp da almaya elim varmýyor
O kýrýk sazýn sesi dalgalarla gelecek
Daha þimdiden duyuyorum ama
Bana senden kalan yarým hatýralarýmý
Eksik çalacaðýndan korkuyorum
Aslýnda..
Ben seni çok özlüyorum ama
Kimselere anlatamýyorum
Senden geriye kalan
Sadece fotoðraflarýn
Güzel hatýralar ve
Adýný yazan soðuk bir taþ
‘’Adýný andýkça titrerim hala…’’
BANU ULUDAÐ
Sen yoksun,
Yirmi iki yýl acý, tatlý ama sensiz geçti
Sen yoksun
Sensiz hayat senli olaný içti