Yalnýzlýðým ümitsizliðimdendi..
Çýðlýðýmsa bitmeyen sýzýlarýma ekti..
Yaþamýn kýyýsýnda dibe vurmaktý adý..
Ve ben iyi tanýyordum artýk bu sesi..
Susmayacaktý biliyorum..
Kendince doðrularýyla saldýracaktý..
Hedefe yaklaþtýkça benliðe uzaklaþacaktý..
Kayýp aðýrdý,gözlerse karanlýða kör (!)
Ayný cümleler dönerken kalpte,
Yer yoktu tutunmaya sebep býr yeniliðe..
Uzaktý sanki yaþama..
Uzaktý iþte , býr kez daha ardalanan güne..
’ Deðiþen ve huzurla sonlanan ne olabýlýrdý..?
Stem arttýkça vuruyordu kalbi..
Düzeneði yýkmalýydý..
Iþýk neredeyse artýk bulmalý ve nihayetýnde,
Nefes alabýlmelýydý..
Gözler yine dalýyordu sebepsiz..
’ Geleceði yok eden bir acý vardý geçirilen ömürde..
Bakýþlar mazide kaybedýleni arýyordu sanki hala..
Bulunmayacaktý keza ;
Yine yitirilecekti bu uðurda...
.....
’süveyda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.