Kurtuluþ savaþý yýllarý;
Zalim düþman sarmýþ bütün vataný,
Her yanda savaþ,
Her yanda þehit kaný…
Koþuyorlar ölüme…
Kurtarmak için VATANI…
Hasan öksüz bir çocuk,
Ana yok, baba yok.
Üç aðabeyside gitti Çanakkale’ye,
Þehitlik haberleri geldi geriye…
Hasan’ým yýkýlýp döndü deliye…
Düþtü yollara gece gündüz yürüdü,
Çarýklarýnýn altý yürümekten çürüdü…
Yalýn ayak vardý þehre…
Doðruca koþtu toplanma yerine…
Komutan baktý sýrada bir çocuk,
Ayaklarý çýplak, yüzüyse donuk…
Hemen gitti onun yanýna:
—Adýn ne senin?
—Hasan efendim.
—Hasan bu halin ne, ne iþin var burada?
—Üç gündür yoldayým; ondandýr bu periþan halim.
Bir dinleneyim bak, çaký gibi asker olurum.
Beni de gönder cepheye ne olur komutaným…
Ben de vatanýmý savunayým…
—yaþýn kaç Hasan?
—On buçuk…
—Buçuðu söylemesen olmaz deðil mi?
Savaþ çocuklara göre deðil Hasan.
Vatanýmýzý kurtaracaðýz sen git evine,
Al þu parayý da bir çift çarýk al kendine…
—Eve gidip ne yapacaðým?
—oyun oynarsýn, topraktan evler yaparsýn;
Kaðnýlar yaparsýn, atlar yaparsýn..
—komutaným þehitlerimin kaný var, o toprakta,
Utanmadan nasýl oyun oynarým…
Ne olur beni de götür, su taþýrým, yük taþýrým.
Komutan bu ýsrarlar dayanamayýp, aldý yanýna…
Cephede Hasan bir kartaldý;
Askere su veriyordu, mermi veriyordu;
Sevgi veriyordu güç veriyordu;
Gözcülük yapýyordu;
Bazen de düþmana tuzak kuruyordu.
Yüreðini ortaya koyuyordu;
Vatan aþkýyla yanan yüreðini…
Bir gün Hasan’’ým geldi, kana boyanmýþ,
Silahlar sustu toprak aðladý.
Hasan’’ým ah Hasan’ým
Ben sana nasýl nasýl yanarým…
Yýlmaz çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.