Mevsimsiz yaðan yaðmurlarý, zamansýz gelen ayrýlýklarý sevemedim Hasret dolu gecelere sarýlýrken sensiz olmayý hiç kabul etmedim Uðrunda harcadýðým sevgim, kaybettiðim en büyük emeðim Uçurumun kenarýnda açan, gönlümü solduran sensin çiçeðim
Dikenlerden güller yeþerten ben, avuçlarýmda kanayaný göremedim Piþmanlýðý yazarken gecelere,bir kez olsun gör diye güneþi hiç sevemedim Sahipsiz kaldýðýmda bir baþýma, yokluðuna sarýlmayý haketmedim Yaðmurlar yine mevsimsiz, yaþamaktan geçtim de senden geçemedim
KAAN KARATAÇ
27 Mart 2010 / 22.50
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaank Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.