HASRET KALDIM
Hasretine dayanamadým gittim memleketime,
Ne acýdýr ki eþ dostu telefonla çaðýrdým buluþma yerine.
Ýçimde yanan hasretle kapýlýyorsun duygu seline,
Ama özlemim dönüþüyor inan sonunda çileye.
Babam, anam saðolsaydý böyle olmazdý,
Keþke babamýn evi olsaydý da gazlambasý yansaydý.
Bal baklava yerine,kaþýðým bulgur pilavýna dalsaydý,
Hiçbirisi de önemli deðil, yeter ki onlar yanýmda olsaydý.
Hasret kaldým baba ocaðýnýn tadýna,
Ne acýdýr ki þu an kimse yok yanýmda,
Ýçerimde yanan volkanlar söndü kor oldu baðrýmda,
Artýk özlem deðil bir aný olarak kalacak aklýmda.
Yýllar sonra böyle olacaðý hiç aklýma gelmemiþti,
Gördüm ki herkes menfaat peþine gitmiþti,
Dostluklar unutulmuþ. akrabalýklar bitmiþti,
Hepsinden de önemlisi insanlýklarýný yitirmiþti.
Hayatýn girdabýna kapýlmýþlar, benliklerini unuttular,
Belki de menfaat uðruna türlü türlü hayal kurdular,
Nasýl düþündüklerini bilmiyorum ama.....
Böyle yapmakla, beni can evimdem vurdular.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.