ÖLÜM KAMPINDAKİ ISSIZ GÖZLER

Güllerin kýzýllýðýna bir gökyüzü ürküntüsü çökmüþ gördün mü
Saklý kalan her sevdayý yanýk et kokusu sarmýþ
Derin mavi gözlerin demir parmaklýklarýn soðukluðunca küstürdü içimdeki zamaný
Küllenmiþ bir uzaklýðýn sahil meltemidir þimdi saman sarýsý saçlarýnla gelen

Hiç sýkýlmazdýn týrnaklarýný yemekten
Ve saatlerce aynada kendini seyretmekten
Senden daha çok gurbet beklerken gözlerim
Daha çok izlemiþimdir bükülen sokaklarýn aðýr aksak yürüyen son ayyaþlarýný

Düþ yollara diye haykýrsa sana hiç bilmediðin kimseler
Sesler kadar eskimeden gelirmiydin
Gelirmiydin suç kuyusu ömrümün günahlarla sarartýlmýþ taþlarýný saymaya
Sýrrý kadim bilmece topraðýmý kazarmýydýn
Bizi anarmýydýn pamuk gibi tarihimize dokununca

Bir kuþ tüyü olsan uçar gidersin
Bu iklimin hoyrat havasýna direnemez senin narinliðin
Kibritlerle sýnanamaz talihin
Kýsa çöpün uzundan hakkýný alacaðýný bilirsin
Ne ürkünçtür bazen seninle ayný düþün ortaklýðý
Kudurmuþ denizlerin tuzunda, avuç içinde erir gidersin


Kimseler bilmez senin safran dallarýna tutunmuþ akça ellerini
Ýçinde hep huysuz bir çocuðu konuk eden devasa yüreðini sonra
Kýrýlan bardaklarýn gürültüsüne inat susmayan kemanýnýn sesini
Kimseler bilmez
Seni benden baþka birinin bilmediðini












SARP ÖZDEMÝR




Sosyal Medyada Paylaşın: