yum gözlerini aşka

Bazen hayat kavgasý bitti dersin
Son buldu her þey, geç kaldýk yarýnlara..
Kalan tek þey hayat duvarlarýnda
Süre gelen birikmiþ anýlardýr senin için.
Ya da en acýmasýzý soðuk bir mezar taþýna kazýlý ismin..

Düþünme bunlarý erkendir dersin
Oysaki,
Gözkapaklarýna sinmiþ veda sahnesini, hiç silemezsin.
‘Eskiden olan’ seni taþýyamazsýn yarýnlara
Canýný yakarsýn ruhundaki emanet senliðin
Ruhundur;
Aþka acý izler býrakan
Aþka eksik sahneler sunan
Hiç esmeden savuran,
Hiç tatmadan can yakan..

Deðiþ artýk pes et rüzgârlara!
Estikçe savurma , sadece soðukluðun kalsýn ruhlarda..
Deðiþ artýk kuru daldan köprülere basmasýn ayaklarýn
Bastýkça yormasýn bu þehri...
Bu þehir en acý ayrýlýklara mahkûm,
Bu þehir en suskun sevdalara vurgun...
Deðiþ artýk deðiþtir þehrini!
Ayazlar sürmesin aþkýný yalnýzlýða..
Sürgün olmasýn kalbindeki bir yudum sevgi,
Bir anlýk vefa hiç öðrenmesin zalimin kör sancýsýný.
Hiç tatmasýn kurumuþ nefretleri kalbin.
O masum yüzündeki tebessüm hiç eskimesin..

Sana son defa da olsa sesleniþim ,
Tek gerçeðin düþlerimdeki senden, hiç geçilmesin
Tarifi olmayan duygulara hiç yorulmasýn özlemin
Ve bir gün olur, gelirde ölüm meleklerin
Hiç korkma, ölümler çýplak gelir sevdiðim.
Ýþte o zaman karartýlarýn arasýndan
Sana aþký mýrýldanan notalardan
Mutluluk düþlerini anýmsa
Ve
sadece ‘benden kalan geceye’ yum gözlerini...


Sosyal Medyada Paylaşın: