7 katlý bir apartman bizimkisi Dýþ cephesi mozaik kaplý, rengârenk Göz boyamaya bire bir, Ýçi de kattan kata deðiþir
Bir var oluþta, yok oluþ hikâyesi bizimkisi…
Yýllardýr komþuyuz burada birbirimize, Alt alta, üst üste otururuz, Kimi zaman þen þakrak geçer gecelerimiz Kimi zaman da acý dolu, Ama aslýnda hep beraber hareket etmeyeli maalesef çok oldu Dedik ya; Bu bir yok oluþ hikayesi
Kimi katta düðün, eðlence olur Kiminde de cenaze Kiminin baðlarý bahçeleri vardýr, Kiminin de don alacak parasý anca çýkar Bir kýsým zevk-i sefadan ölür, Bir kýsým da sýtmadan… Ama herkes ölür Ölürken apartmandan bir parça götürür Boþu boþuna demedik, Bu hikaye, var oluþ hikayesi deðil
Apartman çöküyor, Ýnsanlar göçerken Seslerimiz o an bile bir çýkmýyor Ayrý teller deðil mevzu, Apayrý þeyler çalýyoruz Vay ki anam vay!
Geçen zamana raðmen Hala bir olmadan, Küçük isimler arýyorsak kendimize Vay anam vay vay! Bakýn, görün komþular, Vay ki ne vay, Þu garip halimize
Sosyal Medyada Paylaşın:
İRA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.