SEN IV ( Yasaksın )

Yasaksýn!
Bir sevda büyüsü, bitmemiþ bir öykü
Yarým kalmýþ bir þiirsin sen
Sazýmýn bamtelinde
/ Adýný koyamadýðým / türküm
Kadehimin dibinde
Tadýna / yarým yamalak / aþina þarabým
Günahým...
Tanrýdan isterken utandýðým,
Son dileðimsin sen.

Yasaksýn !
Yaban ellerde, uzak diyarlarda,
Yüreðim kadar sýcak, yüreðim kadar yakýn
Bir o kadar uzak, bir o kadar soðuksun.
Korkup da bakamadýðým,
Bakýp kimseye anlatamadýðým,
Papatya falýmýn son yapraðý,
“Seviyor beni” sin sen.

Yasaksýn!
Bakir topraklarda özgürce, umarsýzca
Dörtnala koþup da dizginleyemediðim,
Ama hep istediðim o kýratsýn.
/ Çocukça /
Öteden beri kovalayýp durduðum,
Tam yakaladým derken ardýnda kaybolduðum,
Her rengi bir mana, ebemkuþaðýsýn sen.

Yasaksýn!
Akrebin peþinde yelkovan ben,

Gecenin puslu sabahýnda,
Denizin sakin yüzüne gümüþ gümüþ iþlenmiþ,
Bir öykü...
Aðacýn açamadýðý çiçek
Adem ile Havva’nýn yediði meyvenin,
En güzel yerisin.
Yüreðimi gömdüðüm o saklý kentte,
Üç günlük fidansýn sen.

Ve sen...
Zincire vurulmuþ bir þiddetin ihaneti,
O ihanetin kemirdiði sesin tek sahibi...

Yasaksýn!
Son dem, son bahar, son günah...
O günahtan kalan hikayede son kahramansýn
Yasaksýn...!

Bahar Þ. Gülþen

Sosyal Medyada Paylaşın: