GÖTÜR BENİ

Al, götür beni,
Her þeyin çimlendiði
Uzaklara...
Erenlere...eriþilmezlere...
Çelik pençelerinle
Sürükle uçurumlardan
Kara günlere...

Götür beni,
Soluðunda nem olayým
Kurumuþ dudaklara.
Kavuþmaya hevesli kötürüm ellerim,
Solmuþ þakaklarýmla
Hazýrlanayým
Karþýlanmaya…

Ýçimde ateþten büyüttüðüm
Alevden örgülerimi
Çözsün...
O duvaklar üstüne
Duraklar tutamaklar
Sevdalar eli...
Aldýrma takýldýðýma.
Boðazýnda beklettiðin çalýlar
Takýlarým;
Marifet niþanesi deðil,
Sahipli olduðumu gösterir belki!
Neyi kopardýnsa yeter.
Peþimde býraktýðým of ‘of lar
Þafak bülbüllerimin deðil
Çoraklýk vakvaklarýmýndýr
Uðraþma çözmek için kösteklerimi,
Düðümlü deðil... dövgülüyüm
Kaçýr...kaçýr beni
Ýhanetli bütün varlýðýmdan.

Tek çarem körlüðüm, uyandýrma.
Çünkü çok uyudum uyanýkken ben
Bu çýngýraklý kapýnýn
Týk týklý, çýt çýtlý
Merasimleri dinmeyecek
Sinmeyek bu uydurma gecelik

Ya, yere çöküþlerimde,
Varýrcasýna bir yerlere
Ayakta durabildiðimi görebildiðin an
Ya, bütün çevreler;
Kavþaklar
Gök ve yer
Gölgeler ve gönüller
Menfezleri kapatýp
Gel, demeden
Göðsümden
Al, kaçýr beni…


Abdurrahim KÜÇÜK

Sosyal Medyada Paylaşın:

abdurrahim Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Harman Zamanı DÖRT MEVSİM KARDEŞLİK YETMİYOR… Ah! istanbul... KUDÜS'ÜM KARDEŞLİK YETMİYOR KITMİR SUSA EFENDİM-III- GÖÇ