Asılsın Bu adam Yüreğinden

Uçurumun mor çiçekleri yanýnda sordular
Küçük bir nedenle
Nasýlsa; Kalbim yerinde yok demiþti
Kurþun gibi delip geçeceðini bile bile
Neden bu melankoli diye ?
Tekrar kahroldum..
Yeni baþtan

Belki de hüznün tabiatýydý böylesi.
Sýcaklýðýný hatýrlattýðýmda,
Boþa kürek çekme dedi gülümseyerek
Kayýðýn altý toprak, boþa kürek çekme..

Sonra bir küçücük söz oldu
Tokmak elindeyken
Vurdu masaya hiç sormadan
Yargý gereksiz; Suçlu ayaða kalk !..
Bitti her þey..

Oysa umutlarým vardý benim daha
Aþklarým vardý
Hüzne boðmadýðým gülüþlerim vardý
Bir tokmakla daðýldý her þey
Suçlu ayaða kalk,
Bitti her þey !..

Daðýldý demek bakirenin sevme duygusu
Çýkarýp kýrmýzý, siyah giysisini
Bakmadan gitti arkasýna
Sert adýmlarla

Kitap elinde olan
Hükmü verir her zaman..
Doðanýn kanunu bu..
Sorgusuz sualsiz
Kitap elindeyse hüküm senindir..

Ve
Hükmün gereði yapýlmalýydý
“Asýlsýn bu adam yüreðinden !”
Sustu, sustum..
Adam asýldý,
Bitti her þey…

Metin BEKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: