Sen içinde kaldýðýn gülsen bir parça umutla hiç solmayacak bir tek zaman ve içinde kalan ömründen biçare durumlardan çýk da sen olduðun gibi gül de
Onlar içinde kaldýðýn günü geçirdiðin zamanlarý hiç anlamazlar ve biliyor musun? ki zaman ki sevgi ki aldanýþ senide muhtaç edecek zamana bir tek gül için sen gülde
Ya eskittiðin zamanlarda kim daha çok aldýrdý o gülen o büyüyen sevgini aldýrmýyor görmüyorsun bir baþka gün yine dalýp geçersin belki güllerin arasýnda ya bundan sonra hangi bir gül için can evinden akýtacak zamaný ve demeyeceksin yýllar geçse de sen de gül
Evet, her þey o ortamda saklý belki yine aldýrmayacak bir gül için habersiz yas tutacaðýn gelecek bilmek dahi fark etmiyor anlasana içinden gelirse sende görürsen unutma ki bir sevenin var sen gibi deðil sen olarak sen gül de
Binlerce deðil yalnýzca bir düþün benim gibi deðil kendi düþünürlüðünü kullan sana ne þekilde ses verecek içinde ki o heyecan bir günün hatýrý olmasa diyorum ne demeli nasýl anlatmalý düþünen insanlar yalnýzca kendilerini ve sonrasý için bir telaþ ya gözden geçirdiðin o günlere ne oldu
Lapa lapa yaðan kar damý kaldýn cemre havaya düþtü sonra topraða düþecek sonra her þey canlanacak ya sen kim bilir nerde ne zaman nasýl ne þekilde açacaksýn bilinmeyen tek þey düþüncelerde kalmak ardýndan düþünmeye zaman yalnýzca kendini her saat de bir daha canlansa o gün belki zaman belki karþýlýk ya sonrasý için bir telaþ acýmasýzlýðý karþýna getirmiyorsa ne ala ya ben yokum ya sen yoksun pare olmuþ yüreklerde
Aldýrmýyorlar kim nasýl anlar senin yapayalnýzlýðýný kalmýþsan sonsuzluðun koynunda yine aldanýþlardan kurtulma diyeceðin bir hissin ardýndan gülmek isteyeceksin kim bilir nerde nasýl oluþur o benimsediðin gül nerde açacak ve sen yaþat bilginler gibi sende gül
Çok zaman önce bir iki cümle ile karþýlayan að gibi gerilen günlerin ardýndan bir güle benzeyen yapýsýyla açýyordu kim derdi ki insan unutur hiç özlemez þunu anlamak bir o kadar bilmek her þeyi yeni baþtan yaþatacak günler baþlýyor da yine gömmüþ yüreðine anlýyor seviyor biliyormuþ ardýnda kalan günleri yaþýyor hayatý bitmeyecek sonsuzluða düþüyor yolu çýrpýnýyor aldýrýþ yok demiyor kim bilir nasýl yaþýyor gelse karþý karþýya açar mý gönül kapýlarýný eðer seviyorsa bir o kadar mutlu edecek güller açacak
Ýnsan sevdiðine kavuþabilmek için en zoru deniyor belki en yüksek daða çýkýyor belki yaþadýðý þehirde yýldýzlara dokunmak istiyor yaþadýðý her saat sevdiðini getirmiyor mu? bilmek duymak istemiyor acýlarý atmasý gerektiðini düþünmeli yapmýyor kendini her gün ateþe atýyor ne gören var ne anlayan bir günün nasýl özlemler içinde geçtiðini bir iki cümle ile yeniden tartýþmalý belki yine o eski günlere geri döner diye düþünüyor hiç sorun yok dese de sen önce sevmeyi dene sonra gülmeyi sen gülle yaþa sen sevginle gül de sen gül de saklýn o halinle sen gül de...
Muhammet Pýnaloðlu _Pinaloglu Sosyal Medyada Paylaşın:
pınaloğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.