Karanfil Sokağı/ Pınaloğlu

Karanfil Sokaðý/ Pýnaloðlu


Karanfil sokaðýnda bir gül iken
bir gül hasreti içinde yaþadým
korkmadým yalnýzlýktan
korkmadým acýlardan
sen gül kadar güzelsin diyemedim.

Adýný eline almak vardý
bir eþya gibi
ya sonra
hiç bir þey olmamýþ gibi
sararýp solarsýn
kimsesiz çocuklar gibi
habersiz kalacaktým
sensiz sokaklarda
bir birimizi arayacaktýk
soðuk günlerde
karanfil sokaðýnda.

Adi sevgi gül gibi açýyordu
biraz içten olup
dokundukça ah demeyecekti
bir saygýyla sevgiyi içine alacaktý
içinden geldiði gibi yaþasan da
acýlar hep peþinde.

Bir günün hatýrý kalsa dudaðýnda
öyle rahat ve cesaretli duygularla
telafüs edecekti
seni seviyorum seni seviyorum
haykýracaktý doðaya
bu kýþ günü havanýn kararmasýyla
acýlar çekecekti içine.

Sabah uyandýðýnda anlayacaktý ki
o yoktu yanýnda
yalnýzca telafüs ettiði anlar içinde
bir hayal olacaktý
cesaretini toplayarak
açsan da kollarýný
bir zaman sonra yalnýz kalýrsýn.

Karanfil sokaðýnda
acýlarý içine çektikçe
senin niyetine ah çekecektim.

Seni seviyorum demek bile
yalnýzca bir sýr olacaktý.

Açýlmayý bekleyen
bir tomurcuk gülün
nasýl açmasý gerektiðini
düþünde gör diyecekti
sonrasý için bir þeyler yok.

Yalnýzca bu gün
sen gülün güzelisin
hep böyle cesaretli
gül gibi güzel kal diyecektim.

Karanfil sokaðýnda
yalnýzca adýný býraktý
güle güle sevgisiyle öyle gitti
karanfil sokaðýndan...

Muhammet PINALOÐLU
www.pinaloglu.com

Sosyal Medyada Paylaşın: