ayrılık sesleri

Aþk ekipte ayrýlýk biçerken,
Tüm atasözlerini karambole düþürüyorduk.
Hani ne ekersek onu biçerdik?
Aþk nerede?

Üzülüyorum,kalbim her saniye dahada büzülürken,
Gözlerimden yaþlar süzülürken,
Ben hala özümü ararken,
Soruyorum sana.
Neden gitmeliydin ki?

Þaþýrýyordum,donup kalýyordum bir an,
Çocukken komþunun bahçesinden çaldýðýmýz aþk,
Öcünü fazlasýyla alýyordu sanýrým.
Haram mýydý aþk?
Uzak mý durmalýydýk,
Bunca tuzak önceden mi planlanmýþtý,
Kalplerimizin arasý açýlýrken,
Ýliþkimizde karalanmak mý zorundaydý?
Aþk ayrýlýða iliþmek zorunda mýydý?

Kendimi dinleme seanslarýnýn tam ortasýndayken,
Diniyordu yaðmur,
Siniyordu toprak kokusu ruhuma,
Ýniyordu burnumdan,kalbime.
Sen esanslý bir parfüm kadar,
Uyuþturuyordu sað kolumu.
Uyutuyordu solumu,
Tamamen saðýmla ilgileniyordu,
Ayrýlýk çanlarý çalmasýna ramak kala.

Elbette sana sorulacaktý sorguya çekildiðnde,
Neden kalbimi defalarca kýrdýðýn.
Yüzünde tatlý bir tebessüm belirirken yanýtlayacaktýn,
Allahýn hakký üçtür.

Senin baþýn baðlýydý,
Benimse kalbim.
Bu yüzden arkaný dönüp giderken,
Sen aklýný býraktýn,
Ben ise kalbimi...

Sosyal Medyada Paylaşın: