MARMARA DEPREMİ VE BEN
Hiç o an dökülebilirmi mýsralara?
Biliyorum anlatýlmasý çok güç ama,
Bir sarsýntý yetmiþti,binalara
Ve evrenin en geliþmiþ canlýsý olan insana.
Bir sarsýntý yetermiydi gerçekten buralara?
Ailem o gün il dýþýndaydý,onlardan yana tasam yoktu da,
Telefonumu kapattým,biliyorum yanliþtý bu ama,
Duyulan kara haberi kaldýrýrmýydý,bu küçük adam ha?
Her yeri enkaz götürüyordu,
Ölenlerin ardý arkasý kesilmiyordu,
Peki ya çýðlýklar onlar duruyormuydu sanki,
Çok yolculuk vardý çooook.
Bu yolculuk mu nereye?
Tabiki de birçok insanýn gitmek istemeyipte gittiði yere,
Baþýmýza nezaman geleceði belli olmayan yere,
Oraya biletsiz,bavulsuz gidilen yere...
Kimi isyan ediyor,kimi yakýnlarýný görmek için ordan oraya koþuyordu,
Etrafý sessizlikten hariç herþey kaplamýþtý,en baþta korku.
Ben ise bir köþede oturmuþ,onlarý seyrediyordum.
Çokmu tuhaf birþey yapýyordum,bunlarýn rüya olmasý için dua ediyordum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.