Katran rengi bir akþam mum titreyip sönünce, Dudaklarýnda soldu þairin son rüyasý. Hüzzam esen rüzgârla hatýralar dönünce, Hecelerinde kaldý þairin son rüyasý.
Bacaya konan baykuþ gülerek ünlenince, Aþk boranýndan önce yorgun ruh dinlenince, Dizeler arasýnda þiirler demlenince, Buhranlar ile doldu þairin son rüyasý.
Kýzýl kan bulaþýnca dalýna menekþenin, Ozanlar sokaðýnda öksüzdür makosenin, Mýsralarýn içinde kaybolurken eksenin, Melankoliye daldý þairin son rüyasý.
Sevda sorularýnýn yanlýþtýr hep þýklarý, Zaman cenderesinde yaktýlar âþýklarý, Birer birer sönerken evlerin ýþýklarý, Hidayetini buldu þairin son rüyasý.
Kýrýk gözlük, üstünde duruyor bak masanýn, Boyalarý silinmiþ elindeki asanýn, Ýçine hapsolduðu çýkýlmayan tasanýn, Izdýrabýný aldý þairin son rüyasý.
“Bilinmez girdaplarda baðlandý basiretim, Kýrmadýkça kalemi kaybolmaz cesaretim, Vefasýz dünyanýzda bitiyor esaretim,” Sözleriyle sýr oldu þairin son rüyasý.
Coþkun Mutlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun Mutlu (Hüznünşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.