gün yoruldu belli ki son tebessümümüze fýrsat tanýmadan kýzardý yüzü bulutlarýn utangaç çocuklar gibi ah bu güneþin ceremesini hep böyle bulutlar mý çekecek
beni köþemde rahat býrakýn der gibi dünya yorgan bilir karanlýðý kendi haline býrakarak bütün evreni
"bizse tercih ederiz yýldýzlarla eðleþmeyi yaþamak baskýn gelir ama ýþýklarla"...
gün biterken sessizlik telaþa düþer gece hazýrlanýr karanlýk yataðýnda seviþmeye bu ýpýssýzlýkla yaz deliliðini kaybetmiþ yaþlanmýþtýr ömrün uslanmasý mý desek buna üstad yoksa harlanmasý mý içimizdeki sonbaharýn...
kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.