Kelebekler ölüyor bu sokakta/Yine Ayten’e
x adamus
Kelebekler ölüyor bu sokakta/Yine Ayten’e
I.
Kelebekler ölüyor bu sokakta
Avuçlarýma beyaz tozlarýný býrakarak
Arþý kanat sesleri kaplýyor
Yüzümden süzülüp kuruyor siyah gözyaþý ince bir iz gibi
Buza kesiyor yüreðim.
…
Nerden bilirdim kýsa bir ömre bin güzellik sýðdýracak kelebekler
Arkamýzdan kahýrla bakarken masum bebekler
…
Bu sokaðýn baþý kan sonu taþ yýðýný ayten
Duy beni!
Kelebekler ölüyor mevsimsiz
Ve isimsiz çocuklar aðlýyor kaldýrýmlarýnda
Kimsesiz.
Kelebekler ölüyor bu sokakta
Ben avuçlarýmý yumuyorum
Sessiz.
II.
Omuzlarým düþtü baþým öne eðildi ayten
Biliyorum sen olsan böyle olmazdým
Aðlamazdý çocuklar bu kadar erken
Ki…
Henüz çocukluðumu unutmamýþken
…
Ben çocuklarýma vatan dedim ayten cumhuriyet dedim
Ýlelebet dedim ve yemin ettim her þeyin üstüne
Ve en önemlisi…
Sen yanýmdaymýþsýn gibi
Þimdi…
Sen yoksun bende yok olacaðým zaten
…
Kelebekler ölür biliyorum, zamansýz ölmesi gibi birçok þeyin
Ya hayaller ölür mü?
Ya çocuklar ya sütten kesilmemiþ bebekler?
Ya da gençliðine doyamamýþ erkekler?
Gelinlik çaðýnda kýzlar ?
Heyhat!...
Hepsi ölür ayten, hepsi ölür
Ve bilirsin sadece kelebeðin ömrü bir günlüktür.
Sonra…
Tüm çocuklar masum çýðlýklar gibi içimde sýzlar
…
Her hatýra derin bir iz býrakýyor çöken avurtlarýmda
Haykýrmaya çalýþýyorum nefessiz
Kelebekler ölüyor bu sokakta
Ben gözlerimi yumuyorum
Çaresiz
Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.