Orhan abi.
Orhan abi… Eski Mahalle Muhabbetleri - 1 Bitirimdi, hem de o biçim,
Mahallenin en kral delikanlýsýydý.
Laf söyletmezdi hiçbirimize, her yerde, her zaman korurdu…
Tüm çocuklar gibi hayranýydým bende,
Orhan abi dedin mi, akan sular dururdu.
Mahallede, okul ya da iþ sonrasý arkadaþ muhabbetlerinde,
Konu döner dolaþýrdý, Ýllâ Orhan abiye gelirdi, anlamadan.
En heyecanlý mevzuu oydu hepimize, gerisi kesmezdi…
Yok üç kiþiyi marizlemiþ, yok yeni manitasý da süpermiþ.
Altýn kabzalý silahý kimsede yokmuþ, daha neler neler.
Ama arabasý harbi efsaneydi. Altmýþ model þavrolet, impala.
Nasýl bir kýrmýzý o Allah’ým, gör, alamazsýn gözünü, bakarsýn.
Ýçi de kýrmýzý ha, direksiyon, torpido, koltuklar bile, arada beyaz çizgiler.
Mahallenin genç kýzlarý, dul karýlarý cama üþüþürdü o geçince.
O zaman moda Orhan Gencebay dinlemek, açardý sesi sona
Bazen bira takýlýrdý, arada þarapta içerdi. Keyifli adamdý vesselam.
Ben o zamanlar ilkokul sondayým, anlamazdým öyle þimdi ki gibi
Orhan abi haplanýyormuþ arada, kuruda sararmýþ, esrar iþte…
Büyüdükçe eski ilgim azaldý ona, diðer çocuklarda da öyle.
Eskiden koþardýk arabasýnýn peþinden, sonra, sonra
Ýtici gelmeye baþladý hareketleri, tükürmesi falan.
Kavgalarý da korkutuyordu sanki. Bize demezdi biþey ama
Ne bileyim iþte, çocukluðumuzdaki Orhan abi gitmiþ,
Yerine daha sevimsiz, ürkütücü bir tip gelmiþ gibiydi.
Liseye baþladýðým seneydi, tatillerde çalýþýyordum yine.
Bir akþam, iþ çýkýþý dolmuþ sýrasýnda annesini gördüm.
Ýki büklüm kadýn, pazardan bir iki þey almýþ zavallý,
Aðýr deðildi filesi, ayný dolmuþa bindik eve kadar taþýdým.
Ayrýlýrken elini öptüm, harçlýk vermeye kalktý almadým tabii,
Anneme selam söyledi ve “ne efendi bir delikanlý yetiþtirmiþ,” dedi.
Akþam yemeðinden sonra annemle konuþurken öðrendim.
Meðer Orhan abi boþ boþ gezerken, temizliðe gidermiþ anasý...
Adam yakýþýklý, havalý, güçlü, kuvvetli ama para eder mi bunlar?
Birde zýkkýmlanmaya para bulamayýnca bir sinir krizi gelirmiþ
Dövermiþ zavallý anasýný. Hem de pek fena, araya giren olursa onu da.
Ýþte o gün, fena düþtü gözümden Orhan. Abi…
03.06 – 18 Temmuz 2010 Pazar – Ýstanbul
Neyzen Muharrem / Neyzence Þiirler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.