Arka Bahçe

sürgün verdim yarýnýmýza
düne sürgünlüðüme bakmadan
gençliðim esir eder gövdemi
soluþuna
yürüyüþüne
ardýna dönüp bakmazdý birlikte dinlediðimiz þarký
yazdýðýmýz þiir
okuduðumuz kitap

eskimiþ bir mektubu yeniden okumak gibi deðilsin
yepyeni senle ateþlere atýlma isteðim
kömür gözlü uçuk kaçýklýðýmýzý sakýn unutma
sýkmasýn canýný nedensizlik

þu dünya bu asilik su gibi akýþlý
mahpus kalýr þiirlerimde dizginsiz
son kullanma tarihi geçmiþ bomboþ avlumuzun
hazýrlan
gülüþlerinin gömleðini geçir üzerine
ama gözlerinin düðmelerini ilikleme
ruhuna dokunacak bir aralýk býrak
ölüm olmasýn arka bahçesi sedasýz öykümüzün
tortulaþsýn öpüþmek isteðimiz yaþlý olgun
ihtiyar

deðsem þiirsel güzelliðine
avuçlarýmda bir ton viþne çürüðü gitmeler yýðýný
iþime gelmez kabullenmek güz güzelliðini
kaçamak bakýþlarla kirlenmesin anýlarýmýz
koynuma alýp uyuduðum býçaktýr yanýmda olmayýþýn
bölük pörçük kuþ resimleriyle geçmez ki bir ömür...


Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: