KAR

Gece saat onbir.
Dýþarýsý karlý , ama soðuk deðil
Yürüyorum , beyazýn hakimiyetine girmiþ yollarda.
Yürüyorum umursamadan , düþünmeden.
Farkettim her adýmda karýn eridiðini ,
Yada eriten bir sebebiyeti.
Baþýmý kaldýrýp baktýðýmda bankta birinin oturmuþ olduðunu
Ellerini baþýna koyduðunu.
Ýçinde kopan fýrtanayý ,
Gözlerinin yaðmurunu ; acýmadan akýtan biri.
Hýçkýra hýçkýra ; içindeki þimþekleri gün yüzüne çýkartýyor.
Korktum , o þimþekler yine içine düþecek diye korktum.
Pardon diyip ateþin varmý diye sordum.
Çakmaðýný verdi ,
Senin olsun , git dedi.

Gitmem kendinle beraber benide üzüyorsun.
Buna hakkýn yok adýn gibi biliyorsun ?

Nediyorsun sen , ne konuþuyorsun.

Sen benim beyazýmý eritiyorsun.
Göz yaþlarýna sahip çýkmýyorsun.
Benmiyim þimdi suçlu..
Anlamýyorsun , anlamýyorsun !
Erittiðin her kar , bi diðerini tüketiyor !

- OÐLUM !

Gel hadi eve gidelim ,
Býrakýp gitti seni ,
Seni sevmeyeni mi düþünelim ?
Ne kendini üz nede aileni ,
Gelmezsen ; burada beklerim ,
Seninle erir seninle biterim.

- Pardon teyze , ateþ almýþtým geri vereyim.
Ýzninizle bir kaç cümle bende söyleyeyim.

Aðla dostum aðla.
Þu aný gördümde , erisin ne kadar kar varsa.
Sorun deðil beklerim bir sene daha.
Yeterki , geri gelmeyen þeyleri yapma..
Yapma !

Sosyal Medyada Paylaşın: