annem

Zordayým anne elimi tutup yardým edermisin?
Sýcacýk þefkatinle sararmýsýn yüreðini yüreðimle?
Býktým bur zor, anlamsýz ve zalim hayattan.
Keþke anne Keþke o küçük çocuðun olabilsem yine...

Yeri geldi kýzdýn, yeri geldi korudun baktýn
Ama hep üzerime titredin, caným yandýðýmda
Uykusuz günler yaþattým sana, belki de kalbini kýrdým.
Büyümüþtüm artýk,hala o eski þefkatýný yüreðimde ve aklýmda hissediyorum.

Aslýnda benim unuttuðum senin unutmadýðýn acýlar oldu
Ama yinede en büyük sevgiyi düþünceyi senden baþkasý vermedi.
Annecim unutmadým senin fedakarlýðýný, unutmadým sevgini
Þu dünyada kalbimde hatýrlayacaðým sen olacaksýn Anne.

Uzaklarda da olsam yanýndayým tek bir nefisinle çaðýr; ordayým,
Ah anne Ah bir bilsen buralarda nasýl özledim seni.
O kokunu duymak, gül yüzünü görmek cennetti bana
Seni ömrüm boyunca ve gittikten sonrada seveceðim ANNE......
Sosyal Medyada Paylaşın: