uslu durdum sevdamýn bahçesinde yemin ediyorum kelebeklere dokunmadým ey bekçiler yemin ediyorum ki çitlerle oynamadým hiç koþmadým zýplamadým duvar yüksek mi alçak mý kapýlar kalýn mý ince mi sular var mý çeþmelerinde küçük yeþilleri yaþatmaya yeter mi yetmezmi diye gülüþlerimi sorgulamadým
nefesimi tuttum yaðmurlar geldi kollarýmý doladým (avuçlarýmý kandýrýp) bedenime saçlarýma sustum ama korkmadým yaðmurlar gitti "kalýn!" diye yalvarmadým oturduðum yerden kalktým ama otlarýna hiç basmadým - çiçekmiþ gibi yapýp dururlarken hem de kibirli ! ezdirmedim onlarý gelip gidip bana rengi yakýþtýran yalana .. .
kendime inandým hüzne deðil!
ey bekçiler! yemin ediyorum bahçenizde hiç aðlamadým yersiz býrakmadým damlalarýmý hep! içime akýttým yarýna salmadým bensiz dizlerini bulup dizlerimi kanattým
sahiden ellerimi hiç kaldýrmadým bir bulut geçti gitti bakýþlarýmý onda soldurmadým gözlerimi iki elim yetinceye çok kapadým
koynuna girmedim (koyusuna aþýk) topraðýn sancýmý hep beklettim
...
þimdi hüküm gelmiþ "giy!" denmiþ bir suçlu kalmýþ ki halim olmamalýymýþ meðer dilimin küfrü çitlere
..!
Çiðdem Dal
Sosyal Medyada Paylaşın:
çiğdem_dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.