Ben Seni Kendimden Bilirim

sigarama tuttuðun çakmaðýn alevinden
dibine asýldýðým son nefes zamaný kadardý sadece
varlýðýn...
ne zaman geldin ki
þimdi gidiyorum diyorsun...


gururun elinde kavi bir kalkandýr bilirim
kucaðýnda günebakan çiçekleri aðlaþýr hep
gizlersin kutsi tarafýný aþkýn yastýk altýna
hýçkýrýðýný geceye göçmen verirsin habersiz
ben seni kendimden bilirim
senden deðil...
ne zaman baþladý ki bu þakayýk
þimdi bitti diyorsun...


ölüm hangi renk uçurtmadýr göðsünden havalanan
kuyruðunda týrnak izlerim ayan beyan duran
kýsa bir zamana yankýlanan sâlâ sonrasýnda
teneþirde bekletip durdun dipdiri þeyda baharlarý
ve o denizin kaynayan derinlerinde
bir anemon’a kondurulan ateþli buse vakti kadar kýsa
kendine kýyamet kaldýn sen
bana da olabildiðince az
oysa...
bir ömür ötemdeydin
bir nefes diyorsun sen...


kaç defa yaladýki yüzümü
dudaklarýndan kopan rüzgâr
ne zaman esti ki bu poyraz bana doðru
tek yaprak sallanmazken dalýnda
hercai bir pervane’nin kanat sesini
azgýn bir fýrtýna sanýyorsun...

diyeceðim þu ki...
üstüme örttüðün siyahlara
karbeyazý diyorsun sen...



Faruk Civelek

Sosyal Medyada Paylaşın: