SÖYLEMEZDİM

SÖYLEMEZDÝM
Nefesimi tutardým sen yanýmdan geçerken,
Sonsuza kurardým saatimi,iþitmezdin…
Olur ya karþýlaþýrýz diye ürperirken,
Gözlerime bakardý da gözlerin,görmezdin…

Kelimeleri yakardým içimde,sen konuþurken,
Yaðmurum olurdun güldüðünde,dinmezdin…
Kalp yarasý,gönül acýsý diye tanýmlarken,
Adýna çoktan sevda demiþlerdi de,bilmezdin...

Karardý yüreðim gözyaþýyla bilenirken,
Dilerdim seni Tanrý’dan,hissetmezdin…
Sensizlikle sessizliðe doðru savrulurken,
Çaðýrmazdým da asla seni,zira gelmezdin…

Düðümlenirdi boðazým gölgen uzaklaþýrken,
Cana yakýnlaþýrdýn gittikçe,dönmezdin…
Belki diyen umut cümlelerini kurþunlarken,
Bilirim fazlaydýn biçareye de,sevmezdin…
Mehtap DEMÝRÖZ
ANKARA‘09

Sosyal Medyada Paylaşın: