Iþýklar söner, ben gömülürüm karanlýða... Sesler biter, benim isyaným baþlar. Sular gözyaþlarýmdan utanýr da durulur, usul usul.. Alev alev yanar bedenim Saate bakarým... Ardarda kovalanan dakikalar ömrümden çalar. Yakalayamadým hiç hayatý. Dün yoktun yarýn olmayacaksýn... Sen hiç yoktun ki hayatýmda Yanýmdaydýn aslýnda... gözlerin hep uzakta... Sözlerin baþka dili anlatýr. Ayaklarýn inatlaþýr girmemek için mabedime Sen hiç yoktun ki hayatýmda... Belki bir gün bilinmez Öpersin yüreðimden Kalabalýk yalnýzlýðým biter mi sonunda? Ya çayýn þekere olan aþký, Ya da sigarayla tabla sevdasý... Yakar mý içinde bi ýþýk Olur mu eskisi gibi? Bilinmez... Yüreksizim bu konuda... Çünkü sen hiç yoktun ki hayatýmda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
emine cenk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.