Gitme

Uyanýyorum
uçuruma düþmesiyle ellerimin
gözlerimi avuþturuyorum sonra, gözlerimi
daha uyanamamanýn aðýrlýðý
asýlý cüssemde...

Ellerimle
yaðmur sonrasý
buðulanmýþ pencereleri siliyorum.
ki, hala sen kokuyor yorgunluðum

Sonra;
yüzümü düþürüyorum
suyun serinliðine
ve belirdiði anda yokluðun
soluðu ormanýn derinliklerinde alýyorum

Meðer kalbin,
ne kadar da gitmeye yatkýnmýþ öyle
Soluðum kesiliyor
raylarýn uzunluðundan

Ve þimdi;
bütün yolcular,
sen gibi kokuyor
korkuyorum doðrusu dokunmaya...

Rüzgar
parmaklarýmýn arasýnda ýslýk çalarken.
el sallayamadým, gitme diye
çünkü saat yedi onbeþi çoktan geçmiþti

Malazgirt’li





Sosyal Medyada Paylaşın: