demir kapýlarýný kapattým bahçemizin. paslý,kýrýk, sesli kuþlar ürktü, her zaman ki gibi.. uyuz köpek uzaklaþtý tembel tembel ben demir kapýnýn içinde, sen bilmezsin asmalar ellerime el uzatýyor adeta. koruk üzümler gelecek eylülü anýmsatýyor. demir kapýnýn dýþýnda evler,bahçeler ve yol.
ufkunu aðaçlarýn çevirdiði köyüm. mezarlýk yolun saðýnda bizim eve pek yakýn. denize doðru yol üzerinde evimiz. hem deniz,hem yeþil,hem kýrlangýçlar hergün severek andýðým babam mezarlýk da demir kapýlý kapatýyorsun evler gibi ölüler içerde diriler dýþarda þimdilik ...
demir kapýlý bahçe kapýmýz içinde ben dýþýnda kalanlarda ben de aðýrlaþmam ondan ve düþünceli düþünceli dalýþým gökyüzüne daha sen bile yokken içinde saydýklarýmýn.
demir kapýlý mý dünya her sabah açýlan maviliðe ve her gece aðýr aðýr çekilen kapý. yýldýzlar,güneþ ay dýþarda sen ben içerde karþýlaþmadan her nasýlsa yaþayýp gidiyoruz iþte.
temmuz 2010 olmuþ bile....
Sosyal Medyada Paylaşın:
sonbaharımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.