Güneþ doðumunu geciktiriyor
Gece yerleþirken þehrimin üstüne
Kazýnýyor topraðýn andýna en büyük gömü
Ýçinde benim kazýldýðým
Sus kalýyor o sihirli koyda
Bir çift güvercin yumuyor gözlerini
Yaðmurlar küsüyor yeþile ve karaya
Karanfiller küsüyor,soluyor için için
Þehrime karanlýk çöküyor
En uzun görüþlerimi gönderdim gözlerimden güneþe
Heyhat ki; çalýnmýþ þavký yüreðimin
Bir þafak çalmayacak gibi
Çeyrek kalsa da sabaha
Kýzýllýðýna alýþmýþtýk daðlarýn üstünde
Gölgesi düþerken hüzmelerin
Þimdi karanlýðý da koyulaþtý þehrinin
Karýþýk eþkaller veriyor hislerim dýþýma
Kanadý kýrýk serçelerden uçuþa kalkan
Bir gelincik kýrmýzýlýðýnda çöküyor sisler
Bak iþte yine hüzün borusu iþliyor ihtiþamýna
Sýð denizlere çakýlmýþ gemi gibi hayallerim
Kara bulutlarýn gölgesin de
Þehrine bir karanlýk çöküyor
Düþüyor göndere çektiðim çýðlýklarým
Ben dayanamaz oldum daðýmýn akisine
Iþýklarým sönüyor serçenin kanatlarýnda
Yýldýzlar kayýp giderken huzurumdan
Bir gölge çöküyor üzerimin de üzerine
Gözlerim kapanýyor sana geliyorum
Ýþte þehrine karanlýk çöküyor, ben ölüyorum.
09-07-2010
Hayrettin