Ölümün Rengi Beyaz

Gökyüzü yarýlýrken yýldýzlarda som ayaz.

Tesir etmez ecele sitem veyahut da naz.

Kefen bezi incedir istemez ki ince saz.

Azrail ne renk bilmem görevine gelirken.

Süzülen gözlerinde ölümün rengi beyaz.



Kuruyan dudaklara katre katre iner su.

Bilinmez nerde nasýl hangi zamandýr pusu.

Yýldýzlar kýpraþýrken artar gözlerin pusu.

Arz etsen Azrail’e anlatamazsýn bir þey.

Durulan gözlerinde ölümün rengi beyaz.



Korkularýn vehimse kol kanat germez kimse.

Er geç diye üzülme Azrail’e gülümse.

Eðer bel baðladýðýn hem rahman hem rahimse.

Baþka dergâh arama teslim ol huzur ile.

Yorulan gözlerinde ölümün rengi beyaz.



Dudaklarýnda son söz sonsuzluðun sahibi.

Sýký tut ve býrakma o ip ki Hakk’ýn ipi.

Hiçbir çekime girme býrak fiili kipi.

Mevsimler peþpeþedir kýþtan sonra bahar yaz.

Yumulan gözlerinde ölümün rengi beyaz.



Bir türkü olur ölüm çaðlara damga vuran.

Sineleri daðlayan yürekleri kavuran.

Aða paþa demeyip küller gibi savuran.

Dudaklarda son beste tükenir son nefeste.

Eriyen gözlerinde ölümün rengi beyaz.

Ankara,11.07.2010 Ý.K








Sosyal Medyada Paylaşın: