Çıbanı kaşıdıkça, irin içiyorum

Çýbaný kaþýdýkça, irin içiyorum
Moraran dudaklarýmda þarap yudumlar akþam
Tarumar olmuþ tertemiz bir baharýn
Þaþkýna dönmüþ girdabýyým ben

Ilýk bir mevsim tazeliðinde
Kapanýr gök sanki mekânýma
Issýz koylarýna çekilmiþ kaþlarým
Halkalar çizer… Öksüz bakýþlarýma

Vurguna gebe, gün ve gün
Heyecanýný terbiye eden dudaklarýmýn
Suyu çekilmiþ ýrmaklarýn
Yas’ýný tutan balýðýyým ben

Kimine göre ben þairim
Kimine göre þu fani dünyadan gelip geçen
Kahýr üstünden, zembereðin sayacýndan su içen
Uslanmaz bir deliyim ben

Çok þey istemem ki; bana ters
Çok bildiðim; zannettiðim bana ders
Feriþtahýn deðilim ki övüneyim
Ýki gözü, bir yüreði olan ben

Kýrkýnda öðrendim bilmece çözmeyi
Yalan yüzlerde gezinen çizmeyi
Yaþadýkça bu hayat da dalgýç olmadým ama…
Karabataktý ,yüzmeyi öðreten

Dýþý rengârenk; içi asi yýlan
Düzeni almýþ bürümüþ yalan
Tek bildiði var… Soyup, soðana çeviren
Düzenin kýyýsýna vuran… Dalgayým ben


Sosyal Medyada Paylaşın: