HÜZÜN

Sen buradan gideli sokaklar aðlamaklý
Kaldýrým taþlarýna yollara hüzün deðdi
Zamanýn sandýðýnda bir dað lalesi saklý
Menekþeler üzüldü, güllere hüzün deðdi

Günler eþkiya oldu aylar döndü zalime
Cehennemden bir parça ateþ düþtü elime
Sessizliðe boðuldum konuþmak ne kelime
Muhabbeti unuttum dillere hüzün deðdi

Iþýðýmý kaybettim bir garip körüm artýk
Çözüldü zincirlerim akýldan hürüm artýk
Ferhat ile Mecnun’un yanýnda yerim artýk
Daðlar boynunu büktü çöllere hüzün deðdi

Deli oldu dört mevsim feleðini þaþýrdý
Kim temmuz sýcaðýnda böyle donar üþürdü ?
Takvimler her gün için iki yaprak düþürdü
Dünya dönüyor ama yýllara hüzün deðdi

Týrmandýðým zirveden yeryüzüne çakýldým
Ayrýlýðýn, hasretin oltasýna takýldým
Aþkýn üzüm karasý gözlerinde yakýldým
Alevler isyan etti, küllere hüzün deðdi

Düþlerim bir gün çýkýp gelecek biliyorum
Sensiz yaþadým sanma her gece ölüyorum
Sazýmýn göz yaþýný adýnla siliyorum
Mýzrabým þimdi öksüz, tellere hüzün deðdi


Sosyal Medyada Paylaşın: