Nûr-bânû imiþ adýn yedi daðýn güzeli,
Buðulu gözlerinle bakmasýný bir bilsen.
Arim seline benzer yaratýlmýþ ezeli,
Gözlerden gönüllere akmasýný bir bilsen.
Ýremdeki baðlarý seher yeliyle aþan,
Konduðu gül dalýnda andelip gibi coþan.
Bir anlýk heves ile nâr-ý beyzâ’na koþan,
Aþýk-ý pervaneyi yakmasýný bir bilsen.
Çeþmi’ne mübtelâyým sürûrunu özlerim,
Bir kere sevdim desem nâdim olur sözlerim.
Keh-keþâna mý gittin görmez oldu gözlerim,
Aradaki engeli yýkmasýný bir bilsen.
Bu aþkýn þerbetini içirdin kana kana,
Bedehþândan alýrken dikeni battý bana.
Gözyaþýmla sulayýp büyüttüm desem sana,
Zülfüne o gülleri takmasýný bir bilsen.
Hâni o ilk gün gibi gülüþünle varýp da,
Dermân kâr eylemeyen þu yaramý sarýp da.
Münbit bahçelerime otaðýný kurup da,
Gönlümdeki tahtýna çýkmasýný bir bilsen.
.......................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.