EL DEDİN BANA
Kan damlayan,gözlerime bakarak,
Bir daha aðlama,sil dedin bana.
Þu gönlümü,tutuþturup yakarak,
Tuttun ellerimi,gel dedin bana.
Ellerimi tutup,gönlüme girdin,
Üzgün gözlerime,neþ’e getirdin,
Vuslatý beklerken,hicraný verdin,
Sanki olur gibi,gül dedin bana.
Canýmda hissettim,sevdaný senin,
Çýkamaz býrakmam,yeri çok derin,
Ben böyle severken,sense ellerin,
Oldun da kaçarak,el dedin bana.
Yaþ eksik olmadý,gönül gözümden,
Döndüðüm olmuþ mu,benim sözümden,
Bir kez olsun, of demeyip nazýndan,
Býkmadan bekledim,kal dedin bana.
Yýllarý yýllara,sensiz ekledim,
Gözüm yola düþtü,seni bekledim,
Gün oldu düþlerde,hep sayýkladým,
Baþýndaki aþký,sal dedin bana...
Adil YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.