BİZİM ÇELTEK
-Köyümün güzel insanlarýna!
Çelteði soruyorsan, hemþehrim! Anlatayým;
Düz ovada kurulan o köy bizim, Çeltek’tir.
Sýlasýný unutan kulaðý çýnlatayým
Tarla-tapan yorulan o köy bizim, Çeltek’tir.
Dem vuracak olursak o eski zamanlardan
Ova ova harmanda döven sür, yan ha, yan..
Cami kerpiç, minare taþ, hoparlörsüz bir ezan
Koþ secdeye, varýlan o köy bizim, Çeltek’tir.
Bal nerde, pekmez nerde! geçim zor, kýt kanaat
Kýzlar halý baþýnda, halýydý elde sanat
Ýlk önce bir Veli’nin tuttuðu Kýzýlkanat
Kurumaya serilen o köy bizim, Çeltek’tir.
Üç öðünün üçü de yetmezdi sana, bana
Ya bulgur pilavý ya da bol acýlý tarhana
Beklediðin kümes yok, nerdesin Durdu Ana
Kaç defteri dürülen o köy bizim, Çeltek’tir.
Ey! Len! Der, Ülen! Der de, kaba ulaný bilmez
Ýçte Allah korkusu taþýr, yalaný bilmez
Vatanýna ihanet; filân falaný bilmez
Üç Hilal’e vurulan o köy bizim, Çeltek’tir.
Çoðumuz vukuf deðil Fakihler’in Piri’ne
Bir Sadýk Hoca’mýzla vardýk ilmî derine
Ahi gibi, gönülden râm olup birbirine
Kardeþ misli sarýlan o köy bizim, Çeltek’tir.
O köy bizim Çeltek’tir, bilir Karasabaný
Rýzk için dolaþýrdý, Söke, Aydýn, yabaný
Veysel gibi, daðlarda Eyüpler’in çobaný
Sürü ardý yorulan, o köy bizim, Çeltek’tir.
Tarih; sahib çýkarsan þanlý tarihin olur
Ey Ahmet’in Kaðnýsý, Adliye önünde dur!
Kaç garibi uyuttun üzerinde, kaç Sahur,
Þimdi köþke kurulan, o köy bizim, Çeltek’tir.
O köy bizim Çeltek’tir, bahtý gülmeyeniyle
Bahtý gülüp ayrýlan, gidip gelmeyeniyle
Büyüdüðü ocaða vefa bilmeyeniyle
Vefasýza darýlan o köy bizim, Çeltek’tir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.