KEPÇE KULAK REŞAD!

-Malazgirt Zaferi Þehidleri’ne!

Boydan kýsa, enden dar; Ecir-Bücür biriydi
Süzülünce bedeni, kulaklarý iriydi

Bundan ki; O’na Kepçe Kulak Reþad derlerdi
Böyle tanýrdý O’nu Horasan’ýn erleri

…………………………………………..

Vakit, Malazgirt vakti; Tellâllara iþ düþtü
Tellâllar Horasan’da sokaklarý bölüþtü

Duyurdular herkese: “Malazgirt’te Ceng vardýr
Alparslan Horasan’dan dahi medet umardýr

Küffar’ýn ordusuna, Romanos karþýsýna
Çýkacaklar tez gele Üskühat Çarþýsý’na

Tez elden, tez, yarýnki sevkiyata karýþa
Malazgirt’e varmaya birbiriyle yarýþa

Gün, Uhuvvet günüdür, yol çetin, Güneþ sýcak
Varabilen ya Gazi, ya Þehid yazýlacak

Yayalar yayalýða At’ý olan At’ýna
Ya Allah, Ya Bismillâh haydi Sancak altýna!”

Reþad durur mu hemen vardý Zabýt yerine
Varmak için sanki can, kan karýþtý terine

“-Göstereyim gününü, alýn beni askere
Esir edeyim O’nu, bu âleme maskara!”

Kimdir? dediler, dedi: “Diyojen Keferesi..”
-Reþad! Malazgirt nere, sen nere, Ceng neresi?

At’ýn yok, Pusat’ýn yok, bir yol var ki aþmaya
Malazgirt Ovasý’na sað-salim ulaþmaya

Kepçe Kulak Reþad’ým, bir iman abidesi
Ýnletti ortalýðý Ecir-Bücür’ün sesi..

Kendisini Zabit’ler çýkarýrken sýradan
Çýktýðý yere tekrar dalýyordu aradan

“Giymiþim koman beni; bana kara kefeni
Öldürün koman beni.! Öldürün koman beni.!”

Baktýlar, baþolmuyor ‘Er’ yazdýlar Reþad’ý
Ýþte O’ Reþad o gün Zafer’ini kuþadý..


Kefenlik urbasýna Cihad Mührü vurdular..
Horasan’dan ayrýlýp yollara savruldular..

………………………………………….

Yol gidildi günlerce, yollar.. ne canlar aldý
Yine de Kepçe Kulak Reþad’ým saðca kaldý

Cihad-ý Ekber için bulduðu Alparslan’ý
Dedi; “Giydim kefeni! Þehid verirsem caný

Gömün olduðum yere, Melikþah’ým Baþ yapýn!
Nizam-ý Âlem üçün hep kutlu savaþ yapýn!

Yiðitlerim! Cihad-ý fi Sebîli’llah için
Hüda aþký, Ýla-yý Kelimetullah için

Vurun ha yiðitlerim, arslan mücahidlerim!
Ya Allah! Ya Bismillâh, Allah Rahim ve Kerim

Halife Kâim’imin duasý var; Ýlerle!”
Böyle baþladý savaþ dualar, tekbirlerle

Civanmertler düþmanýn üzerine atýldý.
Malazgirt ovasýnda toz dumana katýldý

Peki kime nasibti Diyojen’i esirlik?
Sahi kim söz vermiþti “ben alýrým” diye ilk?

Kepçe Kulak Reþad’dý, Horasan’da demiþti
Diyojen bana esir diye müjdelemiþti

……………………………………………..

Bu Ecir-Bücür asker bir kama çekti kýndan
O maðrur Bizanslý’yý düþürerek At’ýndan

Esir alýp Otað’a varýnca Alparslan’a;
Dedi; “Bu O’ Kraldýr, emanet verdim sana”

Doðruydu; Diyojen’i Reþad esir almýþtý
Malazgirt”ten yurduna varan bir ün salmýþtý
………………………………………..


Ne hiikmet; Þu Horasan Reþad’ý ölür sanan
Gelen muþtu haberle sevinmeyip, utanan..

Neydi muþtulu haber; “Lâf ola ede tesir
Diyojen bize deðil, sizin Reþad’a esir!”



Sosyal Medyada Paylaşın: